Pawilon Wielkopolskiego Muzeum Motoryzacji

KONCEPCJA

Projekt zakłada ukształtowanie atrakcyjnej przestrzeni publicznej odwołując się do specyfiki miejsca. Proponowana koncepcja przestrzenna bezpośrednio wchodzi w relację z otoczeniem stanowiąc jego dopełnienie z poszanowaniem istniejących uwarunkowań. Zwrócono uwagę, aby nowo-projektowany budynek stanowił bryłę harmonijnie wkomponowaną w zastaną sytuację. Głównymi założeniami były przede wszystkim jak najmniejsza ingerencja w krajobraz stanowiący część Wielkopolskiego Parku Narodowego, zachowanie skali otoczenia oraz utrzymanie spójności formalnej. Nadrzędnym celem projektowym było stworzenie jednorodnego w odbiorze obiektu, który poprzez celowe ograniczenie środków wyrazu stałby się tłem dla rozgrywających się w nim wydarzeń. Obiekt charakteryzuje się powściągliwą formą oraz niestandardowym materiałem elewacyjnym. Zabieg ten pozwala na ukształtowanie budynku rozpoznawalnego, intrygującego, choć nie ingerującego nadmiernie w zastaną tkankę.

Najistotniejszy element całości stanowią trzy niezależne pawilony, podzielone pod względem funkcjonalnym. Sposób ich rozmieszczenia, jak również stref wejściowych umożliwia przejrzystą i płynną komunikację. Pomiędzy budynkami powstaje przestrzeń dla odwiedzających, gdzie znaczącym staje się plac im towarzyszący – zewnętrzna przestrzeń ekspozycji, wydarzeń i spotkań.

Nowoprojektowane obiekty poprzez swoje formy i wzajemną relację w połączeniu
z materiałem elewacyjnym, stwarzają wrażenie dematerializacji. Dzięki powstałym na fasadach refleksom, zieleń, będąca najistotniejszym elementem otaczającego krajobrazu, zostaje uwydatniona. Wyraz, jaki otrzymują budynki, szczególnie poprzez zastosowane rozwiązanie materiałowe elewacji, przywodzi na myśl dynamikę, a co za nią idzie motoryzację, której poświęcone jest całe założenie.