Małopolskie Centrum Nauki

KONCEPCJA

Krakowskie kopce wznoszono jako miejsca pamięci, poświęcone wybitnym postaciom i wydarzeniom. Dziś stanowią one swoiste landmarki– punkty charakterystyczne w osnowie miasta. Stały się wręcz oryginalną atrakcją turystyczną, kojarzoną głównie z Krakowem. Rozwiązanie formalne budynku Centrum Nauki stanowi reinterpretację formy kopca. Siła znaczeniowa kurhanu-pomnika zostanie w ten sposób przeniesiona na współczesny odpowiednik – świątynię nauki, miejsce o szczególnej roli i misji, jaka przed nim stoi.

Koncepcja architektoniczna definiuje krakowski kopiec nauki jako nowoczesną, wyrazistą formę wpisaną w krajobraz. Bryła budynku przybiera postać schodkowej piramidy, osadzonej na podłużnej bazie. Piramidę na planie kwadratu tworzy sekwencja sześciu kondygnacji o proporcjonalnie zmniejszających się powierzchniach. Dzięki zastosowaniu technologii zielonych fasad i stropodachów każda z nich, wraz z cokołem, stanowi żywą przestrzeń wegetacyjną. Dach kondygnacji tworzącej bazę piramidy pełni rolę ogólnodostępnego ogrodu – obszernej przestrzeni rekreacyjnej zatopionej w zieleni. Aranżacja ogrodu łączy różnorodne funkcje – przestrzenie wypoczynku i rekreacji, powierzchnie warsztatowe, ekspozycyjne i edukacyjne. Od strony południowej ogólnodostępny taras zamyka szeroki widok na płytę lotniska. Przedpole dla niej stanowi obszerna utwardzona powierzchnia widowiskowa, umożliwiająca organizację okazjonalnych imprez i koncertów.